انگلیسی نو

انگلیسی (از فرانسوی: Anglais‎) (به انگلیسی: English، تلفظ: /ˈɪŋɡlɪʃ/) یکی از زبان‌های هندواروپایی از شاخهٔ زبان‌های ژرمنی غربی است که اولین بار در انگلستان در عهد آنگلوساکسون‌ها مورد استفاده قرار گرفت و انگلیسی باستان شکل گرفت. بعدها پس از تهاجم سزار به بریتانیا و سپس حمله نرمن‌ها به انگلستان، انگلیسی میانه شکل گرفت و بعدها با تبدیل انگلستان به پادشاهی متحد و سپس امپراتوری بریتانیا، توسط مستعمره‌سازی در نقاط و قاره‌های گوناگون و تشکیل بزرگترین امپراتوری جهان، و سپس دستاوردهای ایالات متحده آمریکا در عرصه‌های نظامی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی و ویژگی سادگی دستور زبانش موجب شد تا در نهایت، انگلیسی نو به یک زبان میانجی در جهان تبدیل شود.

انگلیسی در انگلستان و جنوب شرقی اسکاتلند تکامل یافت. از دیگر زبان‌های ژرمنی می‌توان به آلمانی، هلندی، دانمارکی، سوئدی و نروژی اشاره کرد. امروزه نزدیک به نیمی از مجموعه واژگان و دستور زبان انگلیسی از زبان‌های ژرمنی و نیمی دیگر را وام‌واژه تشکیل می‌دهد که بیشتر آن‌ها از زبان‌های لاتین، فرانسوی، بخشی از یونانی و دیگر زبان‌ها وارد انگلیسی شده‌اند.^[۱۱][۱۲] انگلیسی باستان شباهت بسیار زیادی به آلمانی باستان داشت؛ چون انگلیسی‌زبان‌ها، بیشتر، از ژرمن‌ها بودند که از آلمان وارد بریتانیا شدند و به نوعی زبان آلمانی را می‌توان مادر زبان انگلیسی دانست. به دلیل نقش و نیروی بالای بریتانیا در گستره‌های نیروی نظامی، اقتصاد، علم، سیاست و فرهنگ بر جهان پس از قرن هجدهم و مخصوصاً ایالات متحده آمریکا از سدهٔ بیستم میلادی به این سو، زبان انگلیسی در سطح جهان گسترش یافته و به عنوان زبان بین‌المللی، زبان‌مادری، زبان دوم، زبان خارجه و زبان میانجی در بسیاری از کشورهای جهان کاربرد پیدا کرده‌است.^[۱۳]